W poprzednim artykule(link) pisaliśmy czym są środki trwałe (ŚT) oraz czym różnią się od klasycznego wyposażenia. Dziś piszemy o modernizacji ŚT, a także o tym, jak nie pomylić jej z remontem.
Modernizacja środka trwałego
Modernizacja środka trwałego to jego ulepszenie polegające na unowocześnieniu, poprawieniu stanu, zmiany jego cech bądź przystosowaniu go do zmiany pierwotnego przeznaczenia i pełnionej funkcji. Efektem ulepszenia jest zwiększenie wartości użytkowej składnika majątku.
Modernizacja następuje:
- poprzez przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację,
- gdy suma wydatków poniesionych na czynności z pkt. 1 w danym roku podatkowym przekracza 10.000 zł,
- gdy poniesione wydatki powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.
Definicja modernizacji wynika z ustawy o PIT.
Remont środka trwałego
Remont polega na wykonywaniu robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji. Za remont środka trwałego należy uznać wszystkie nakłady związane z podtrzymaniem lub odtworzeniem wartości użytkowej ŚT – stanu pierwotnego. Remontu dokonuje się na przykład poprzez naprawę, wymianę zużytych części, jednak nie zmienia on charakteru ani funkcji ŚT. W remoncie dopuszczalne jest używanie wyrobów budowlanych innych niż w stanie pierwotnym.
Definicja remontu wynika z ustawy prawo budowlane z 7.07.1994 r.
Dlaczego rozróżniamy modernizację i remont?
To rozróżnienie jest niezwykle istotne z punktu widzenia prawa podatkowego. Wydatki na remont i modernizację inaczej ujmujemy w ewidencjach księgowych.
